Mijn eerste etappe in de estafette zou in de donkerste uren van de nacht zijn en was meer dan 13 kilometer. De nacht van de race was er geen maan en de lucht was pikzwart behalve het fonkelen van de sterren. Voorafgaand aan mijn estafettepoot wachtte ons team op een lid van ons dat een sterke hardloper is en wiens tijd we hadden verwacht op basis van haar vaardigheden. Toen ze echter niet op haar beoogde tijdstip binnenkwam, wisten we dat er iets mis was. Ons team maakte zich zorgen om haar en het was de eerste keer dat ik een echte angst voelde. Ik was bezorgd over wat haar had kunnen overkomen en ik probeerde niet het ergste te denken. Gelukkig kwam ze ongedeerd en veilig binnen. Toen ze binnenkwam, was ze een beetje gedesori?nteerd, maar ze was ongedeerd en dat was het belangrijkste. Terwijl ze aan het rennen was, miste ze een bocht en raakte ze een beetje van het spoor. Dit vertraagde haar, maar uiteindelijk vond ze haar weg en wist ze veilig terug te komen (het moet Nike Air Max 270 Femme worden opgemerkt op haar tweede been van de tweede nacht dat haar ervaring heel anders was; ze had een geweldige run en overwon haar angsten).

Een bocht missen en 's nachts verdwalen op het pad kwam nooit bij me op. Toen mijn vriendin binnenkwam en uitlegde wat er gebeurde tijdens haar estafettepoot, realiseerde ik me dat het missen van een bocht iedereen kan overkomen, zelfs de sterkste hardlopers. Plots verdween mijn angst voor La Llorona, motten en stinkdieren. Mijn grootste angst was verdwalen. Daar had ik niet eens aan gedacht. Hoe had ik er niet aan gedacht om te verdwalen ?!

Voordat mijn been zou beginnen, was ik vol angst! Toen ik om 01.00 uur aankwam, was ik zo nerveus dat ik verdwaald was. Ik miste mijn eerste beurt. Het was een makkelijke fout om te repareren dankzij een collega-hardloper die me zag en riep: 'Hé, je www.carolinetricot.it eerste-timer komt met me mee, je gaat de verkeerde kant op. Dat heb ik vorig jaar gedaan. ' Daarna kalmeerde ik en stapte uit mijn hoofd. Toen ik de angst om verdwaald te raken losliet, gebeurde er iets magisch. Ik werd een slechte ezel, ik werd een nachtloper. Ik rende 's nachts! Mijn hart was vol vreugde en ik voelde me sterk. Ik werd sterker.

Bovendien is er een sereniteit en schoonheid van het ervaren van de natuur 's nachts op het pad onder de sterren. Dat vergt moed en als je moed hebt, overwin je angsten. Night running leerde me dat het oké is om bang te zijn, maar je moet proberen je angsten onder ogen te zien. Bang zijn is natuurlijk, maar het is hoe je naar die angsten kijkt en ze overwint die je kracht geven. Of het nu een angst is die 's nachts loopt, een angst voor het onbekende of een angst voor motten, er is moed www.etoiledemere.fr voor nodig om die demonen op het pad en in het leven te overwinnen.

'S Nachts hardlopen is iets dat alle trailrunners moeten proberen, ook al is het maar voor een korte afstand. De beloning is de kinderlijke vreugde die je ervaart en de kracht om te weten dat je een slechte nachtloper bent. Wanneer je je bekrachtigd voelt tijdens een vlucht, vertaalt dit zich naar gebieden in het leven waar je empowerment en moed moet voelen. Ongeacht of het de boogeyman of dieren zijn die je aarzelen om 's nachts te rennen, laat die angst los en probeer' s nachts rennen. Zodra we de angst hebben losgelaten, overwinnen we die en kunnen we meer zelfvertrouwen krijgen om elke uitdaging in het leven aan te gaan.

Na de hele week de nachtelijke haver te hebben geschud, verlangde ik er vanochtend zeker naar. Maar aangezien ik ze gisteravond niet heb Adidas Gazelle Mujer gemaakt, wachtten ze vanmorgen niet op me. Dus ik had een afspraak met mijn oude geliefde, de spinazie-feta-wrap. Het was niet zo helder als normaal, dus ik was een beetje teleurgesteld.
Met twee totaal verschillende opmerkingen, draait iemand anders de Mini 10K morgen? OOK - (ik heb dit net op Twitter gevraagd) - heeft iemand suggesties voor een schattige digitale SLR-tas die niet allemaal omvangrijk / lelijk is?